Parabolanoi

 Greu m'es a durar, quar aug tal descrezensa

Greu m’es a durar, quar aug tal dezcrezensa    

Dir ni semenar, e nom platz ni m’agensa,    

Qu’om non deu amar qui fai desmantenensa    

A so don totz bes 

Ven e nais et es,    

Salvamens e fes. Per qu’ieu farai parvensa

E semblan quem pes.

Nous meravilhes negus si eu muou guerra   

Ab fals mal apres qu’a son poder soterra 

Totz bos faitz cortes els encauss’ els enserra;   

Trop se fenh arditz,   

Quar de Roma ditz

Mal, qu’es caps e guitz de totz selhs que en terra

An bos esperitz.

En Roma es complitz totz bes, e quils li pana,   

Sos sens l’es falhitz, quar si meteis enguana,   

Qu’elh n’er sebelitz, don perdra sa ufana.   

Dieus auja mos precx,   

Que selhs qu’an mals becx,

Joves e senecx, contra la lei romana,

Cajon dels bavecx.

     

Roma, selhs per pecx tenc totz e per gent grossa,   

Per orbs e per secx que lur carn e lur ossa   

Carguon d’avols decx, don cazon en la fossa,

On lur’es sermatz

Pudens focx malvatz;   

Don mais desliatz no seran de la trossa,

Qu’an de lurs peccatz.

     

Roma, ges nom platz qu’avols hom vos combata,

Dels bos avetz patz, qu’usquecx ab vos s’aflata.   

Dels fols lurs foldatz fes perdre Damiata,  

Mas li vostre sen  

Fan sel ses conten  

Caitiu e dolen que contra vos deslata

Ni renha greumen.

  

Roma, veramen sai e cre ses duptansa  

Qu’a ver salvamen aduretz tota Fransa,  

Oc, e l’autra gen queus vol far ajudansa. 

Mas so que Merlis

Prophetizan dis 

Del bon rei Lois, que morira en pansa,

Aras s’esclarzis.

     

Piegz de Sarrazis e de pus fals coratge  

Heretjes mesquis son. Qui vol lur estatge:

Ins el foc d’abis van s’en en loc salvatge 

En dampnatio.  

A selhs d’Avinho 

Baisses, don m’es bo, Roma, lo mal pezatge,

Don grans merces fo.

     

Roma, per razo avetz manta destorta  

Dressad’a bando et oberta la porta 

De salvatio, don era la claus torta,

Que ab bon govern

Baissatz folh esquern.

Qui sec vostr’ estern, l’angel Michel lo’n porta

El garda d’ifern.

     

L’estiu e l’yvern deu hom ses contradire  

Roma, lo cazern legir, si que nos vire, 

E quan ve l’esquern, cum Jhesus pres martire,

Albir se lo cas  

Si’s bos crestias,

. . . . . . . . . . s’adoncx non a cossire,

Totz es fols e vas.

     

Roma, lo trefas e sa leis sospechoza

Als fols digz vilas par que fos de Toloza,

On d’enjans certas non es doncx vergonhoza.

Ni ans de dos ans  

Mas sil coms prezans  

Cove quels engans lais e la fe duptoza

E restaurels dans.

     

Roma, lo reis grans qu’es senhers de dreitura 

Als falses Tolzans don gran malaventura, 

Quar contra sos mans fan tan gran desmezura,

Qu’usquecx lo rescon,

E torbon est mon; 

El comte Raimon, s’ab elhs plus s’asegura,

Nol tenrai per bon.

     

Roma, bes cofon e val li pauc sa forsa, 

Qui contra vos gron ni bast castelh ni forsa,

Quar en tan aut mon nos met ni no s’amorsa 

Que dieus non recort

Son erguelh el tort

. . . . . . . . don pert tota s’escorsa

E pren dobla mort.

     

Roma, bem conort quel coms ni l’emperaire,

Pueis que son destort de vos, non valon gaire,

Quar lur folh deport e lur malvat vejaire

Los fa totz cazer

A vostre plazer,

Qu’us nos pot tener, sitot s’es guerrejaire,

Non li val poder.

Roma, ieu esper que vostra senhoria

E Fransa per ver, cui non platz mala via,

Fassa dechazer l’erguelh e l’eretgia.

Fals heretges quetz,

Que non temon vetz

Ni crezols secretz, tan son ple de feunia

E de mals pessetz.

     

Roma, be sabetz que fort greu lor escapa,

Qui au lor decretz, aissi tendon lur trapa

Ab falses trudetz, ab que quascus s’arrapa.

Totz son sortz e mutz,

Qu’el lur tolh salutz,

Don quecx es perdutz, qu’ilh n’an capelh o capa,

E remanon nutz. 

     

Clauzis e sauputz naisson senes falhida

Crematz e perdutz que lur malvada vida

Ans negon vertutz, car fe noi es auzida

Non avem sivals.

E si fos lejals

Lor vida mortals, dieus crei l’agra eissauzida,

Mas non es cabals.

     

Qui vol esser sals, ades deu la crotz penre

Per heretjes fals dechazer e mespenre,

Quel celestials hi venc sos bras estendre

Tot per sos amicx;

E pus tals destricx

Pres, ben es enicx selh que nol vol entendre

Ni creirels chasticx.

     

Roma, si pus gicx renhar selhs queus fan onta

Al sant esperitz, (quant hom lor o aconta,

Tan son fol mendicx qu’us ab ver no s’afronta)

Noi auras honor.

Roma, li trachor

Son tan ples d’error qu’on plus pot, quascus monta

Quec jorn sa folor.

     

Roma, fol labor fa [qui ab] vos tensona,

De l’empe[rador dic, s’]ab vos no s’adona,

Q[u’en gran] deshonor ne venra s[a corona

E] sera razos;

Mas per[o ab vos

Leu] troba perdos qui g[en sos tor]tz razona

Ni n’es an[goissos.]

     

Romal glorios que a la Magdalena

Perdonet, don nos esperam bona estrena, 

Lo folh rabios que tans ditz fals semena,

Fassa d’aital for

Elh e son thezor 

E son malvat cor morir e d’aital pena,

Cum heretjes mor.

Gormonda de Monpeslier o Montpelher